Z czego powinien być zrobiony idealny ul?

Dobry ul powinien jak najbardziej przypominać naturalne siedlisko pszczoły – czyli dziuplę w starym drzewie.

Zobacz jak wygląda naturalne siedlisko pszczoły miodnej.

Powinien być wykonany z naturalnych materiałów, najlepiej ze słomy lub drewna ale wtedy o podwójnych ściankach wypełnionych najlepiej wiązaną w pęczki słomą lub lekko dociśniętą sieczką – ale tak żeby nie pozgniatać „słomek” w których puste przestrzenie pełnią rolę izolatora cieplnego.

Ule słomiane same z siebie już dobrze trzymają ciepło a materiał stwarza warunki do wytworzenia się mini ekosystemu ulowego dając schronienie innym pożytecznym owadom.

Materiały użyte do jego wykonania muszą być suche. Niedosuszone drewno będzie się z czasem wypaczać, w ulu powstaną szpary dostępne dla różnych szkodników i sprzyjające rabunkowi.

Do wykonania uli najbardziej nadaje się drewno miękkie: lipa, topola, osika ewentualnie iglaste: sosna, jodła pod warunkiem, że będzie mało żywiczne.

Ciepłota materiału zależy od jego porowatości. Im więcej powietrza mieści się w jego szczelinach, szparach – tym będzie cieplejszy. Taki materiał jest także złym przewodnikiem cieplnym – zimna do ula nie wpuszcza ale i ciepła na zewnątrz nie oddaje. Drewno o rzadki słojach jest cieplejsze.

Drewno twarde świeże: np. buk, dębina, jesion jest cięższe, ma duże przewodnictwo cieplne i słabo trzyma temperaturę wewnątrz. Poza tym zimą potnieje, wypacza się i pęka. Jednak kiedy takie drewno zbutwieje i spróchnieje staje się wybornym, ciepłym materiałem na ule.

Jeżeli ul jest nowy i niespróchniały można go ocieplić owijając z zewnątrz słomianą matą.

Podsumowując: im  drewno szybciej próchnieje i butwieje tym lepsze jako materiał do budowy uli.

Cechy dobrego ula:

• w miarę lekki: jest łatwiejszy do obsługi zwłaszcza przy gospodarce wędrownej.
• ciepły: na tyle, żeby pszczoły mogły utrzymać w nim stałą temperaturę i nie były narażone na gwałtowne jej wahania. W ulu ciepły pszczoły lepiej się chowają. Nie marzną, nie potnieją i mniej się osypują. Wiosną w ulu ciepłym prędzej dochodzą do siły.
• suchy
• pojemny: dostosowany do biologii pszczół, żeby miały miejsce do czerwienia i magazynowania miodu.
• w miarę tani: czyli dostępny  dla każdej kieszeni
• solidny

Gdzie umieścić wylot w ulu?

Miejsce usytuowania wylotka w ulu ma bardzo duży wpływ na siłę pszczół, ich miodność i dobre zimowanie.

Wylotek powinien znajdować się w ulu tam gdzie zazwyczaj pszczoły skupiają się w kłąb zimowy, aby miały go jak najbliżej. W ten sposób zimą i wiosną będą miały w oczku skroploną rosę oraz z łatwością będą mogły je sobą „zatkać” nie dopuszczając w ten sposób zimnego powietrza do wnętrza ula. Będzie im więc cieplej i lepiej przezimują. Wiosną matka wcześniej i więcej czerwi w ciepłym ulu i rodzina szybciej dochodzi do siły.

W pobliżu oczka bywa tez najwięcej czerwiu. Dlatego też wylotek powinien być umieszczony ok. 25 cm od głowy ula i jak najbardziej przypominać usytuowanie gniazda pszczelego w naturze.